گچ لایه سختی را ایجاد می‌کند که از عضو آسیب‌دیده محافظت و آن را بی‌حرکت نگه می‌دارد.
گچ معمولی
گچ‌های معمولی از یک لایه کتان محکم تشکیل شده‌اند که با استفاده از دکستروز یا نشاسته سفت‌تر شده و این مجموعه هم با کلسیم سولفات نیمه هیدراته اشباع شده است.
زمانی که به این مجموعه آب اضافه شود کلسیم سولفات نیمه هیدراته برای کریستالیزه شده یک مولکول آب جذب می‌کند و تبدیل به کلسیم سولفات هیدراته می‌شود. این واکنش یک واکنش گرمازا می‌باشد لذا مقدار زیادی گرما تولید می‌شود.
پس از این واکنش و اضافه کردن آب، گچ تبدیل به توده‌ای هموژن و سنگ مانند می‌شود و عضو را بی‌حرکت می‌کند.
گچ فایبر‌گلاس
نوعی پلاستیک است که به‌راحتی می‌توان آن را شکل داد. اکثر نوارهای فایبرگلاس به شکل حلقوی تهیه و به صورت نرم بسته‌بندی می‌شود و اشباع شده با رزین‌پلی‌اورتان است. این رزین با آب فعال و گچ ظرف 3 الی 4 دقیقه خشک و سخت می‌شود.
فایبرگلاس سبک‌تر و راحت‌تر است و استحکام بیشتری دارد. سطح خارجی باند فایبرگلاس ضدآب است اما معمولا بخش اعظم مواد داخل گچ ضدآب نیست.
فایبرگلاس سریع خشک می‌شود بنابراین اگر متخصص تجربه کافی نداشته باشد زمان کمتری برای گچ‌گیری خواهد داشت.